La Pacho (Tabebuia impetiginosa)
W lasach deszczowych Ameryki Południowej rośnie długo żyjące drzewo zwane lapacho, pau d’arco lub taheboo. Pozyskuje się z niego brunatną korę, stanowiącą warstwę między zewnętrzną korą a wewnętrznym twardzielem. W niej skupiają się najsilniejsze właściwości odżywcze tego drzewa,chroniące jego tkanki i tworzące nowe. Zbiór nie powoduje śmierci drzewa, nie narusza też jego żywej części, a warstwa kory wkrótce odradza się. Z kory sporządza się odwar znany rdzennym mieszkańcom Paragwaju, Brazylii, Boliwii. Ze względu na swoją długowieczność (700 lat) można wciąż znaleźć drzewa „pamiętające” czasy Indian sprzed najazdu konkwistadorów. Herbata Inków w medycynie tradycyjnej wykorzystywana była w wielu dolegliwościach, stosowana wewnętrznie i zewnętrznie. Z czasem popularność kory lapacho rozrosła się na całą Amerykę, a później świat.
Lapacho stosowali Inkowie i rdzenni mieszkańcy Ameryki Południowej jako jeden z ich głównych panaceów na wiele dolegliwości. Tradycyjnie używane w infekcjach górnych dróg oddechowych (wirusowych i bakteryjnych), gorączce, przeziębieniu, malarii, anemii i różnych zakażeniach grzybiczych (kandydoza, grzybica stóp). W medycynie naturalnej lapacho przypisuje się potencjalne działanie podnoszące odporność organizmu (przez związki aktywne np. lapachol). Pau d’Arco stosowane jako odwar zewnętrznie koiło choroby skóry, wypryski, owrzodzenia i rany, zmniejszało swędzenie. Używane było także do płukanek w bólu gardła, uszu lub irygacji.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.